Ciekawą częścią Zbrodni i Kary jest cześć czwarta, który mówi o tym jak Swidrygajłow, prosi Raselnikowa o zerwanie zaręczyn jego siostry Duni z Łużynem. Płaci mu za to aż dziesięć tysięcy rubli, ten jednak stanowczo mu odmawia. Wie iż za jego propozycją kryją się złe zamiary, dlatego postanawia odmówić. Wieczorem ma miejsce uroczysta kolacja, podczas której obnażony zostaje prawdziwy charakter Raselnikowa, okazuje się on gburem, który potrafi obrażać kobiety. Jest to człowiek bardzo przebiegły, który może oszukać każdego. Obrażone kobiety, oraz Raselnikow, postanawiają zerwać zaręczyny. Nasz główny bohater wyrusza odwiedzić Sonie, podczas spotkania rozmawiają o jej nie zbyt dobrej sytuacji. Raselnikow prosi Sonie o przeczytanie mu opowieści, o wskrzeszeniu Łazarza, ta widząc przejęcie w oczach ukochanego. Postanawia spełnić jego prośbę, sam słucha z zapartym tchem to co czyta mu ukochana. Po czym udaje się na przesłuchanie, sędzia śledczy, jest w pełni przekonany o winie Raskolnikowa, postanawia jednak poczekać, twierdząc iż zbrodniarz sam się wyda. Sprawa jednak nieoczekiwanie zmienia bieg. Pojawia się malarz pokojowy Mikołaj, który przyznaje się do winy, twierdząc iż to on zabił staruchę i jej siostrę, co nie jest przecież prawdą. Wszyscy byli zaskoczeni jego postawą, nikt nie może dopatrzyć się motywów, które kierowały decyzją tego mężczyzny, przyznał się on w końcu do zbrodni której nie popełnił.