Warta opisania jest cześć piąta, w której Łużyn, orientuje się w swojej kiepskiej sytuacji. Próbuje szybko zrobić coś, co zatarłoby złe wrażenie na Duni i jej matce. Postanawia do swojego domu zaprosić Sonie, której wręcza 10 rubli, zaś potajemnie wsuwa do kieszeni następne 100 rubli, widzi to jego współlokator. Łużyn podczas stypy po śmierci członka rodziny Soni, oskarża kobietę o kradzież pieniędzy. Jednak w jej obronie zaciekle staje pasierbica, jak również Raselnikow. Współlokator wyjawia spisek Łużyna, przez co demaskuje oszusta, który był nie zwykle podły. Sonia zostaje w ten sposób oczyszczona z zarzutów. Młodzi rozmawiają o całym zajściu skruszony Łużyn, opowiada o swoim spisku, przeciw Soni. Ta wbrew oczekiwaniom młodzieńca nie potępia go, rozmowa zostaje podsłuchana przypadkiem przez sąsiada Swidrygajłowa. Stan zdrowia pasierbicy Soni nie jest zbyt dobry, kobieta każe dzieciom żebrać na ulicy, o pieniądze, ponieważ kobieta nie ma za co utrzymać rodziny. Dzieci śpiewają, tańczą, recytują wiersze. Zaś kobieta, nieco obłąkana, ciągle każe im robić to samo. Po czasie upada na chodnik, po czym dostaje krwotoku, zostaje zabrana natychmiast do mieszkania Soni gdzie umiera. W tej części Zbrodni i kary, widać dokładnie jak upadla ludzi bieda, która jest okropną rzeczą. Rosyjskie społeczeństwo było przez nędze bardzo upodlone i zdolne do wszystkiego.