Zbrodnia i kara jest utworem pisanym przez Fiodora Dostojewskiego. Zaczyna się ona od historii Raskolnikowi, który niesie ostatnie pamiątki rodzinne do lichwiarki, do której ludzie biedni znoszą rzeczy, które wymieniają na pieniądze. W pierwszej części opisane są losy Raskolnikowi, który wybiera się do Lichwiarki Aldony, która skupuje od ludzi rzeczy w zamian za pieniądze. Postanawia on sprzedać ostatnie pamiątki rodzinne, zegarek po ojcu, oraz pierścionek. W drodze orientuje się iż lichwiarka żeruje na biedocie ludzi, w ten sposób dorabiając się olbrzymiej fortuny. Zdenerwowany tym faktem Raskolników, myśli nad zabójstwem kobiety. Postanawia podczas spotkania z nią dokładnie się rozejrzeć po domu. Tak by zapamiętać dokładnie jak on wygląda. Bardzo zmaga się z swoimi myślami, nie wie co ma do końca zrobić. Wybiera się jednak do knajpy, gdzie wdaje się rozmowę z Marmiełdowem. Który opowiada mu o trudnej sytuacji materialnej jego rodziny. Wspomina o tym iż jego córka musi zarabiać na życie prostytucją, sam przyznaje się do alkoholizmu. Jak widzimy sytuacja tej rodziny jest rozpaczliwa. Ponadto żona Katarzyna choruje na gruźlicę, która jest chorobą biedoty. Rasolnikow otrzymuje list od matki, w którym poinformowany jest o ślubie jego siostry z Piotrem Pietrowiczem. Dowiaduje się także o upokorzeniach, jakich doznała w pracy, w jednym z domów gdzie była guwernantką.