Po pierwsze, nazwanie romantyzmu nie należy nazywać stylem, jak mówi się np. styl romantyzmu. A to dlatego, ponieważ malarze, architekci oraz rzeźbiarze tworzyli w tej epoce niezwykle różnorodne rzeczy. Ogólnie przyjętą teorią na ich temat jest ta, że bardziej już przypominają one romantyczną postawę wobec świata oraz ogólnie pojęty światopogląd. W literaturze, na przykład, bardzo często występują nawiązania do różnego rodzaju mitów oraz legend. Dużo też zwraca się uwagę na twórczość Dantego oraz Szekspira czy Johna Miltona.Jedną ze sztuk o najbardziej niejednolitych elementach na zawsze pozostanie prawdopodobnie malarstwo. W tym przypadku można wyróżnić pewne cechy używając do tego najbardziej znaczących artystów tego nurtu, który kojarzy się z kontrastowymi światłocieniami, bogatymi kolorytami oraz dynamicznymi kompozycjami. Bardzo spory odłam tamtejszych malarzy zostało do końca przy stylach klasycyzmu oraz realizmu.Za czołowych artystów romantyzmu uważa się Johanna Heinricha Fussli ze względu na bogatą w jego epoce kolorystykę oraz silną ekspresję. Drugim był Francisco Goya. Były to dwie postaci najbardziej kojarzone z artystycznym odłamem romantyzmu.

Stefan Żeromski tworząc Syzyfowe Pracę, dał wszystkim jasno do zrozumienia, ze Polacy, jak również ich ojczysty język nadal funkcjonują. Tytuł jest bardzo wymowny, gdy tylko go omówię zrozumiecie o co mi chodzi. Syzyf w mitologii, został skazany na nie kończąca się pracę, która polegała na wpychaniu okrągłego głazu pod górę, zawsze przy samym końcu jego męczarni głaz staczał się na dół Syzyfowa Praca, w książce, jest symbolem pracy rusyfikatorów, którzy bezskutecznie próbowali wynaradawiać Polaków, może udało im się zabić poczucie Polskości w wielu Polakach, jednakże pozostawała grupa takich osób, które nigdy nie zapomniały o tym iż są Polakami. Rusyfikatorzy, pomimo swej długiej działalności i ciągłej pracy, nigdy do końca nie zniszczyli ducha Polskości w Polakach. To była ich syzyfowa praca, której nigdy nie udało im się wykonać. Czy widzicie związek pomiędzy mitologicznym Syzyfem, a rusyfikatorami? Taki tytuł godził poważnie w autorytet Rosyjskich zaborców, oczywiście jeśli sens wypowiedzianych słów został dobrze zrozumiany przez czytelników. Stefan Żeromski wydawał tą książkę oczywiście pod pseudonimem, ponieważ za wydanie tej powieści mogła spotkać go nawet śmierć. Jego pseudonim to Maurycy Zych, to pod nim ukrywał się przez wiele lat, nie uchwytny zaborcom. Takie to były czasy zaborów opisywane w Syzyfowych Pracach, pełno w nich nie godziwości, oraz niesprawiedliwości.

Paulo Coelho urodził się dwudziestego czwartego Sierpnia tysiąc dziewięćset czterdziestego siódmego roku w Rio De Janeiro. Ojcem Paulo Coelho był inżynierem a jego matka gospodynią domową, dzieciństwo spędził na edukacji w szkole jezuickiej. Mimo to iż młodemu Coelho nie odpowiadały tradycje katolickie tej szkoły, to właśnie w niej odnalazł swą największą pasję jaką było pisarstwo i właśnie niej postanowił poświęcić swe życie. Rodzice Paulo Coelho chcieli by został on tak jak ojciec inżynierem, lecz jemu nie spodobał się ten pomysł i przeciwstawiał się rodzicom tak bardzo iż pomyśleli że jest on chorzy psychicznie i oddali go do zakładu dla psychicznie chorych w którym spędził trzy lata swojego życia. Po wyjściu z zakładu związał się on z grupą teatralną oraz zaczął pracować jako dziennikarz, lecz wkrótce po raz drugi trafił do zakładu dla psychicznie chorych ponieważ grupy teatralne uchodziły za oazy niemoralności i rodzice potraktowali to jako kolejny przejaw choroby psychicznej ich syna.

Zbrodnia i kara jest utworem pisanym przez Fiodora Dostojewskiego. Zaczyna się ona od historii Raskolnikowi, który niesie ostatnie pamiątki rodzinne do lichwiarki, do której ludzie biedni znoszą rzeczy, które wymieniają na pieniądze. W pierwszej części opisane są losy Raskolnikowi, który wybiera się do Lichwiarki Aldony, która skupuje od ludzi rzeczy w zamian za pieniądze. Postanawia on sprzedać ostatnie pamiątki rodzinne, zegarek po ojcu, oraz pierścionek. W drodze orientuje się iż lichwiarka żeruje na biedocie ludzi, w ten sposób dorabiając się olbrzymiej fortuny. Zdenerwowany tym faktem Raskolników, myśli nad zabójstwem kobiety. Postanawia podczas spotkania z nią dokładnie się rozejrzeć po domu. Tak by zapamiętać dokładnie jak on wygląda. Bardzo zmaga się z swoimi myślami, nie wie co ma do końca zrobić. Wybiera się jednak do knajpy, gdzie wdaje się rozmowę z Marmiełdowem. Który opowiada mu o trudnej sytuacji materialnej jego rodziny. Wspomina o tym iż jego córka musi zarabiać na życie prostytucją, sam przyznaje się do alkoholizmu. Jak widzimy sytuacja tej rodziny jest rozpaczliwa. Ponadto żona Katarzyna choruje na gruźlicę, która jest chorobą biedoty. Rasolnikow otrzymuje list od matki, w którym poinformowany jest o ślubie jego siostry z Piotrem Pietrowiczem. Dowiaduje się także o upokorzeniach, jakich doznała w pracy, w jednym z domów gdzie była guwernantką.