Świat romantyczny pełen jest tajemnic. Kwestionując oświeceniowy obraz rzeczywistości, romantycy dostrzegli zjawiska, które wykraczały poza rozum ludzki. Wierzyli, że poza światem zbadanym za pomocą zmysłów, kryje się inny, tajemniczy, duchowy świat. Fascynowały ich sytuacje, które okryte tajemnicą nie dawały się wytłumaczyć w sposób racjonalny, rozumowy. Pociągające było to co sprawiało, że człowiek stawał się niepewny swojej wiedzy o świecie. To co zwykłe objawia nagle swoje prawdziwe oblicze, dowodząc w ten sposób, że w naturze działają siły niewidoczne. Sztuka tworzona przez romantyków dążyła do tego by ukazać właśnie to, czego nie widzieli inni. Kieruje ona nasze uczucia ku nieznanemu i odkrywa ogromną przestrzeń nowych doświadczeń. Aby jednak osiągnąć cel w przekazie ludziom swoich wizji trzeba było zrezygnować z klasycznych form przekazu: z harmonii i jasności wypowiedzi, oraz wprowadzić powikłania kompozycyjne i zaskakujące zwroty akcji. Stały się one wyrazem nowego sposobu odczuwania. Romantycy sięgnęli nawet do kultury ludowej. Ich wyobraźnia stwarzała świat upiorów i duchów. Młodzi doszli do wniosku, że istoty z gminnych opowieści lepiej potrafią wyrazić swe uczucia aniżeli rozprawy filozoficzne.