W Polsce jest dość sprzeczna data powstania początku romantyzmu, jest kilka teorii. Najpopularniejszą i najchętniej obieraną jako właściwe rozpoczęcie romantyzmu w naszym kraju jest wydanie pierwszego tomiku poezji w 1882 roku przez jedną z najwybitniejszych postaci polskiego społeczeństwa, czyli Adama Mickiewicza. Koniec natomiast ustanawia data upadku powstania styczniowego, czyli w 1864 roku.W niemczech natomiast najpopularniejszą literaturą tego okresu jest bez wątpienia wielkie, wybitne dzieło Goethego, które wydane zostało w 1774 roku, a mianowicie „Cierpienia młodego Wertera”, którą dzisiaj obowiązkowo czyta się w polskich szkołach. Książka w niezwykle trafny i błyskotliwy sposób opisuje ducha tamtych czasów i była jakby furtką do nadchodzącego wielkiego przełomu w sztukach, które były w tamtych czasach najpopularniejsze. Książka do dzisiaj jest uznawana za szandarową całej tej wielkiej epoki. We Francjo natomiast dominowali Rousseau oraz inni preromantycy, dla których zawsze najważniejsze w swojej twórczości było podejście do uczuć, które zawsze konfrontowali z rozumem.

Wiemy iż wielu młodych ludzi, co nie jest regułą, uwielbia się uczyć, zdobywać wiedzę, tylko po to by wiedzieć więcej od innych. Było tak również w przypadku młodzieży uczącej się w szkołach podczas zaborów. Rusyfikatorzy mieli poważny problem związany z polską młodzieżą, pomimo represji które stosowali, nadal masa Polaków miała Polskę w swoim Sercu. Wracając do lektury, chciałbym przedstawić jej przebieg. Nie długi plan wydarzeń który każdy może przyswoić. Akcja lektury zaczyna się od przyjazdu Borowiczów do szkoły w Owczarach. Rodzina po przybyciu na miejsce decyduje się na oddanie Marcina w opiekę szkoły. Chłopiec podczas przegnania przeżywa prawdziwą rozpacz, długo jeszcze płacząc za rodzicami którzy musieli wrócić do domu. Następny ważny punkt to pierwszy dzień w szkole, który pokazuje jakby pierwsze spostrzeżenia Marcinka. Ważnym punktem lektury jest nauka chłopca w Owczarach. Nie bez znaczenia pozostaje fakt przygotowań do przyjazdu inspektora. Kolejny punkt naszego streszczenia to przyjazd inspektora Jaczmieniewa do szkoły. W między czasie Wiechowski krytykowany jest za swoja prace. Ciekawą częścią tej książki, jest moment gdy kobieta ze wsi wnosi skargę na nauczyciela. Na koniec powieści Jeczmieniew rozważa sposoby rusyfikacji, oraz sposoby nauki w szkole. Takie to były okropne czasy dla Polski, które sami jako naród sobie zafundowaliśmy, przez głupotę i egoizm.