Określenie „trąba jerychońska” można rozumieć w dwojaki sposób. Pierwszy z nich jest całkowicie dosłowny, albowiem rzeczywiście istniało coś, co nazywało się właśnie w ten sposób. Pojęcie te doskonale znane jest z Biblii, a dokładniej ze Starego Testamentu, gdzie o mieście Jerych mówi się o nim przeszło siedemdziesiąt razy. Bardzo silny i donośny dźwięk trąb zniszczył bowiem mury tego miasta – stąd właśnie wywodzi się wyżej wspomniane określenie. Jest jeszcze drugi jego aspekt. Kiedy nazywamy kogoś trąbą jerychońską, mamy na myśli to, że straszliwa gapa z niego. trąba jerychońska oznacza zatem osobę niezaradną i taką roztrzepaną trochę, która ciągle o czymś zapomina, coś przeocza i ogólnie jest bardzo roztargniona. Wciąż coś umyka jej uwadze. Dla przykładu koleżanka miała iść do dentystki. Wizytę miała na jedenastą rano, ale się jakoś zebrać nie mogła, bo miała tysiąc innych spraw do załatwienia. W końcu mąż ją ponaglił mówiąc jej, że straszna z niej trąba jerychońska, potem będzie czekać.

Jest takie powiedzenie „baba z wozu, koniom lżej”. Wszyscy znamy je doskonale. Skąd się wzięło? Wiadomo, że koń ciągnąc za sobą wóz ma naprawdę trudne zdanie, jeśli ten wóz jest czymś załadowany i dodatkowo jeszcze siedzą na nim ludzie. Każdemu byłoby nieco ciężko. Im mniej produktów załadowanych na wóz i im mniej ludzi na nim siedzących, tym mniejsze obciążenie dla zwierzęcia. Dlaczego się akurat mów w tym porzekadle o babie, tego akurat nie wiem, trudno zgadnąć, co autor miał dokładnie na myśli. Generalnie chodzi tutaj o to, że czasami pewne rzeczy stanowią dla nas zbyt duże obciążenie, ale musimy ów balast dźwigać na swoich barkach. Odczuwamy prawdziwą ulgę, kiedy nagle się okazuje, że nie musimy już się tą sprawą zajmować. Była dla nas może za trudna, a może nie za wygodna – po prostu tak czy siak nas przerastała i straszliwie nam z jakiś względów ciążyła. Cieszymy się, jeżeli tylko mamy okazje pozbycia się jej, bo to oznacza, że przestaje ona leżeć w zasięgu naszych zainteresowań.

Zbrodnia i Kara to utwór piany przez Fiodora Dostojewskiego. Autor opisał w tym utworze najniższe warstwy społeczeństwa, borykająca się z skrajną nędzą, uwikłanych w zbrodnie, oraz nie godziwości, opisani zostali także społeczni degeneraci, jak również alkoholicy, Dostojewski wspomniał także o prostytutkach. Kryzys który nastąpił w Rosji, powodował zamykanie fabryk i masowe zwolnienia ludzi. Biedne społeczeństwo szukało innych sposobów na utrzymanie się, takich jak prostytucja i przestępstwo. Pisarz nie przechodzi obojętnie obok problemu alkoholizmu, oraz wszechobecnej materialnej nędzy. Życie codzienne marginesu społecznego to ciągła walka z głodem, chorobami ( takimi jak gruźlica) czy też bezrobociem. Bieda panująca w Rosji opisana jest na przykładzie rodziny Marmieładowa, której członkowie posiadali tylko po jedne parzę bielizny, która prała w nocy Katarzyna, tak by rano mogli oni ubierać czystą bieliznę. Najbardziej ujmujący jest obraz dzieci, które cierpiały nędze razem z dorosłymi. Strasznie wychudzone, osłabione, ciągle głodne, chodziły w starych porwanych ubraniach, które często były za małe. Dzieci bardzo cierpiały w tym okresie, często były pozbawione opieki rodzicielskie, oraz miłości, której rodzicie nie byli im wstanie dać. By zrozumieć sytuacje Rosjan w tym okresie trzeba przeczytać tą książkę, która naprawdę potrafi poruszyć każdego człowieka. Ze względu na tragiczne losy ludności, które zostały w niej opisane, przez Dostojewskiego.

Johann Wolfgang von Goethe urodził się dwudziestego ósmego Sierpnia tysiąc siedemset czterdziestego dziewiątego roku we Frankfurcie nad Menem. Nic nie zapowiadało że Goethe stanie się tak znaną osobą, ponieważ w dzieciństwie nie przejawiał żadnych szczególnych cech, pobierał naukę u prywatnych nauczycieli wynajętych przez jego ojca który był adwokatem. Z łatwością przychodziła mu nauka, greki, łaciny jak i zarówno tańca, jazdy konnej czy szermierki, lecz nie wyróżniał się w żadnej z tych dyscyplin wielkim talentem. Jedynym hobby młodego Goethego które było zauważalne przez innych było czytanie biografii papieży kościoła katolickiego. Wraz z wiekiem Goethe stawał się coraz większym indywidualistą, co szło za tym wdawał się w różne dziwne sytuacje które powodowały różne ekscesy. Jako przykład tutaj może służyć fakt iż Goethe w wieku piętnastu lat związał się z kelnerką i utrzymywał kontakt z podejrzanym towarzystwem. Chcąc uciszyć skandal, ojciec Goethego tłumaczył że to wszystko jest spowodowane nową nieznaną chorobą.